Post by tasjatje on Jan 16, 2005 13:51:44 GMT 1
hallo, een vraagje dat ik nu al een paar keer hier probeer neer te zetten maar er heel moeilijk mee heb, mijn zoon is 12 jaar en heeft borderline,dyslexie,tremor. heeft een verleden van mishandeling.hij zit in een type1 school op internaat. waar de laatste gaat het alleen maar erger en erger. dat het niet meer weet hoe er moet mee omgaan en reageren, want waarschijnlijk reageer ik niet goed. mijn zoon heeft deze diagnose na lang zoeken gekregen sinds twee jaar dat was eenklap en de anderen kant was ik blij dacht ik dat hij een diagnose kreeg toen ik vroeg wat het inhield en wat ons te verwachten stond kreeg ik te horen van een dokter dat mijn zoon half dier en half mens is, ik ben er ziek van geweest alhoewel ik veel incasseren. mijn dochter heeft autisme,epilepsie.. ik kan wel ergens in vinden want als hij thuis kom moets hij altijd in het speelgoed plassen en in elke hoek van de kamer.zelf tot in de kleerkast toe, en was niet genoeg hij doet er ook zijn grote behoefte.das verminderdmaar er komen anderen dingens in deplaats. die erger worden en zijn. ik heb al een tijdje het vermoeden dat hij zich pijn doet om zo naar de ziekenboeg en ziekenhuis te moeten want dan moet ie niet naar school en moet hij niks doen, want iets doen oweedan donderd het in keulen.
we probeerde vorige jaar dus als hij thuis moest hij drie dingen deed hij die dan werd hij beloond in school.
de drie dingen waren;
1.kamer opruimen als je gespeeld heb
2.zijn bed aftrekken en aan het machine leggen om te wassen als ie in zijn bed gedaan heeft
3. zn zich wassen als ie in zijn bed gedaan had
omdat wij samenspande zo zag hij dat waarschijnlijk wou hij niet meer naar huis komen.want het was te moeilijk en kon he even niet aan zei hij de druk was te groot dus de dokter volgde hem daar in.
hij had weer gewonnen vond ik maar omdathet inderdaad even beter was dat hij gescheiden werd van ons gezin ook omdat de anderen kinderen zeiden dat ze het niet meer aankonden gaven we toe hij kwam maar 1 dag om de twee weken naar huis. nu is hij sinds september in anderen leefgroep anderen regels, anderen mensen en om de twee weken naa huis kan niet meer. dus dachten we dat als hij zoals de anderen en de ksa dat aan kon hem naar daar te doen.
dat ging een tijdje goed. toch twee maand terug hij moest weer veel naar de ziekenboeg en en voor de kerst had hij een goed idee. ze waren gestraft en omdat en ik niet wist wie het gedaan had werden ze alle drie gestraft.na twee uur wouden ze nog niet zeggen wie in de kleren had geplast en gewoon naast het wc. zei ik ga dan maar wat buiten staan in de hoop dat ze wel plooide maar nu weet ik dat ik het niet meer moet doen, kwam hij op een idee, het is hier slecht en bij zijn vriend was het beter. daar gingen ze cola krijgen en chips en kon niet op. de anderen wouden niet meer maar waren bang van hem van hij dreigde ze weer om ze pijn te doen. dus ze gingen mee we zijn ze gaan zoeken dat hij wist nam hij een anderen weg zodat hij zeker wist dat wij ze daar niet gingen zoeken. toen de broer zei van heb er genoeg ik bel aan een deur en vraag om ons naar huis te doen belde die mensen de politie zodat ze zij de kinderen naar huis brachten. maar wa niet genoeg want het was zo goed bij de politie hij kreeg daar koekejes en drinken dat ie thuis niet kreeg legde hij maar klacht neer tegen me ik zou hem slagen. toen de politie hier kwam vroegen ze uit leg. die ik gaf en vertelde dan hoe hij is . toen ik vertelde dat hij steelde er geld verdwijn, dat hij een 3deurse kleerkast gewoon in elkaar doen vallen heeft vertelde hij doodleuk dat het zijn fout niet was maar die van de kast hij deed alleen de deur open ze viel ineens. depolitie was er niet goed en zei wel van als ie terug kom weten we nu wat moeten doen.
toen hij vrijdag thuis kwam. zag ik al aan zijn gezicht ja het weekend ga goed zijn. :(ik zag dat hij iets had aan zijn voet toen ik vroeg zei hij doodleuk van niet zagen ik heb een spel gespeeld en met mijn hiel over de vloer geschuurd tot het bloede ik verschoot en wist even niet wat zeggen tot, ik vroeg en wat he je ze wijs gemaakt in school hij zei dat ik niet weet hoe het gebeurt is. dus ik antwoorde misschien mocht ik niet maar weet niet meer wat te zeggen. als je het nog eens doet help ik je mee dan moet je het niet meer doen oke zei hij.
dus ik ben wel zo iemand de dag nadien heb ik da opzij gezet en is het een nieuwe lei, maar voor hem niet , hij heeft me enorm op proef gezet. maar de gedachten dat hij s'avonds toch naar school ging gaf me rust maar daar begon hij moest naar de ksa dus had dat zo geregeld dat als ie recht naar huis kwam dat we dan de bus konden nemen en de trein aan het station zou er dan iemand hem komen afhalen van de leefgroep.
maar na een half uur dat hij thuis zou moeten zijn. alhoewel dat het maar twee straaten ver is was ie nog niet thuis weer gaan zoeken. dan stond hij 3kwartier erna aan de deur hij was de weg kwijt dat ik zei da kan twee straten je weet de weg wel naar de politie, dan was zijn fiets maar hij reed erop en dan zei hij dat hij niet alleen naar huis mochten komen dat zijn zus er moest staan. alhoewel zij nooit om hem gaat. dus de straft dat hij had door minder naa huis te komen heeft hij niet gehad.en weer eens gewonnen.
dus zoals je ziet wij weten het niet meer. al gekeken naar anderen scholen maar ofwel is ie niet welkom of wel is er geen vervoer. maar wij blijven wel zitten.
hij neemt op het moment ripserdal en rilatine. omdat he niet haalbaar is en vorig jaar een opvoedster heeft geslagen. maar hoe erg ga het nog worden, en hoe ver moeten wij het laten komen, ik zie hem graag ook al maakt hij dat moeilijk maar kan toch niet meer toezien dat de anderen kinderen er enorm onder beginnen lijden ze zien dit zelf al in school als hij thuis geweestis
sorry voor dit lange verhaal maar weet het niet meer
groetjes
we probeerde vorige jaar dus als hij thuis moest hij drie dingen deed hij die dan werd hij beloond in school.
de drie dingen waren;
1.kamer opruimen als je gespeeld heb
2.zijn bed aftrekken en aan het machine leggen om te wassen als ie in zijn bed gedaan heeft
3. zn zich wassen als ie in zijn bed gedaan had
omdat wij samenspande zo zag hij dat waarschijnlijk wou hij niet meer naar huis komen.want het was te moeilijk en kon he even niet aan zei hij de druk was te groot dus de dokter volgde hem daar in.
hij had weer gewonnen vond ik maar omdathet inderdaad even beter was dat hij gescheiden werd van ons gezin ook omdat de anderen kinderen zeiden dat ze het niet meer aankonden gaven we toe hij kwam maar 1 dag om de twee weken naar huis. nu is hij sinds september in anderen leefgroep anderen regels, anderen mensen en om de twee weken naa huis kan niet meer. dus dachten we dat als hij zoals de anderen en de ksa dat aan kon hem naar daar te doen.
dat ging een tijdje goed. toch twee maand terug hij moest weer veel naar de ziekenboeg en en voor de kerst had hij een goed idee. ze waren gestraft en omdat en ik niet wist wie het gedaan had werden ze alle drie gestraft.na twee uur wouden ze nog niet zeggen wie in de kleren had geplast en gewoon naast het wc. zei ik ga dan maar wat buiten staan in de hoop dat ze wel plooide maar nu weet ik dat ik het niet meer moet doen, kwam hij op een idee, het is hier slecht en bij zijn vriend was het beter. daar gingen ze cola krijgen en chips en kon niet op. de anderen wouden niet meer maar waren bang van hem van hij dreigde ze weer om ze pijn te doen. dus ze gingen mee we zijn ze gaan zoeken dat hij wist nam hij een anderen weg zodat hij zeker wist dat wij ze daar niet gingen zoeken. toen de broer zei van heb er genoeg ik bel aan een deur en vraag om ons naar huis te doen belde die mensen de politie zodat ze zij de kinderen naar huis brachten. maar wa niet genoeg want het was zo goed bij de politie hij kreeg daar koekejes en drinken dat ie thuis niet kreeg legde hij maar klacht neer tegen me ik zou hem slagen. toen de politie hier kwam vroegen ze uit leg. die ik gaf en vertelde dan hoe hij is . toen ik vertelde dat hij steelde er geld verdwijn, dat hij een 3deurse kleerkast gewoon in elkaar doen vallen heeft vertelde hij doodleuk dat het zijn fout niet was maar die van de kast hij deed alleen de deur open ze viel ineens. depolitie was er niet goed en zei wel van als ie terug kom weten we nu wat moeten doen.
toen hij vrijdag thuis kwam. zag ik al aan zijn gezicht ja het weekend ga goed zijn. :(ik zag dat hij iets had aan zijn voet toen ik vroeg zei hij doodleuk van niet zagen ik heb een spel gespeeld en met mijn hiel over de vloer geschuurd tot het bloede ik verschoot en wist even niet wat zeggen tot, ik vroeg en wat he je ze wijs gemaakt in school hij zei dat ik niet weet hoe het gebeurt is. dus ik antwoorde misschien mocht ik niet maar weet niet meer wat te zeggen. als je het nog eens doet help ik je mee dan moet je het niet meer doen oke zei hij.
dus ik ben wel zo iemand de dag nadien heb ik da opzij gezet en is het een nieuwe lei, maar voor hem niet , hij heeft me enorm op proef gezet. maar de gedachten dat hij s'avonds toch naar school ging gaf me rust maar daar begon hij moest naar de ksa dus had dat zo geregeld dat als ie recht naar huis kwam dat we dan de bus konden nemen en de trein aan het station zou er dan iemand hem komen afhalen van de leefgroep.
maar na een half uur dat hij thuis zou moeten zijn. alhoewel dat het maar twee straaten ver is was ie nog niet thuis weer gaan zoeken. dan stond hij 3kwartier erna aan de deur hij was de weg kwijt dat ik zei da kan twee straten je weet de weg wel naar de politie, dan was zijn fiets maar hij reed erop en dan zei hij dat hij niet alleen naar huis mochten komen dat zijn zus er moest staan. alhoewel zij nooit om hem gaat. dus de straft dat hij had door minder naa huis te komen heeft hij niet gehad.en weer eens gewonnen.
dus zoals je ziet wij weten het niet meer. al gekeken naar anderen scholen maar ofwel is ie niet welkom of wel is er geen vervoer. maar wij blijven wel zitten.
hij neemt op het moment ripserdal en rilatine. omdat he niet haalbaar is en vorig jaar een opvoedster heeft geslagen. maar hoe erg ga het nog worden, en hoe ver moeten wij het laten komen, ik zie hem graag ook al maakt hij dat moeilijk maar kan toch niet meer toezien dat de anderen kinderen er enorm onder beginnen lijden ze zien dit zelf al in school als hij thuis geweestis
sorry voor dit lange verhaal maar weet het niet meer
groetjes