|
|
Post by jens on Sept 20, 2006 12:22:52 GMT 1
beste, ik heb een meisje leren kennen die echt leeft met borderline. Nu ik jullie site bezocht heb, is het mij zeer duidelijk geworden dat ze het zichzelf allemaal aandoet, ze beseft het ook, is ermee bezig om een oplossing te zoeken, maar de ene moment is ze ervan overtuigd da ze hulp nodig heeft, maar wanneer het goed gaat, gaat het goed en denkt ze er nimeer aan. Op dit ogenblik kan ze nergens terecht, alleen in een psychiatrische instelling om een diagnose te maken, maar dat schrik ze af, stel da ze mij daar houden en zot verklaren, daar is ze nu mee bezig. Ik heb al veel verhalen gehoord en twijfel nu of die allemaal wel waar zijn, ik heb stemmingswisselingen bij haar gezien zoals jullie die hebben beschreven. Ik heb zeker gevoelens voor haar al vanbij het begin 6 maand geleden, nu ik meer weet over haar zijn die gevoelens er nog, maar vraag mij nu af of ik gemanipuleerd word? het is niet dat ik al mijn tijd in haar steek, zeker ni, maar met da te lezen hier op de site begint ge erover na te denken. Weet iemand of dit probleem, borderline, verholpen kan worden of is dit iets voor de rest van uw leven?
vriendelijke groeten
|
|
|
|
Post by dommel on Oct 6, 2006 14:45:17 GMT 1
Hey,
Ik ben een meisje van 22, met borderline. Ik heb al enkele relaties achter de rug en die zijn telkens vrij slecht uitgedraaid.Maar,
Ze heeft nog geen diagnose van borderline? Ik denk dat dat het eerste is dat je haar moet van overtuigen, dat ze dat eerst laat vaststellen, want je herkent nogal snel dingne, maar daarom is het nog geen borderline...
Als zij toch bordeline zou hebben, vrees ik dat het voor de rest van haar leven is. Je kan de scherpste kantjes wel wegwerken, maar het gaat nooit helemaal weg.
Ik ben er nu al een hele tijd voor in behandeling en merk een duidelijk verschil bij mezelf echtw waar !!! maar heb zeker nog die ongelofelijke downs en stemmingsschommelingen.
Hoe oud ben jij, en je vriendin?
GRoetjes
|
|
|
|
Post by jens on Oct 10, 2006 13:32:17 GMT 1
eeej, bedankt voor je antwoord. Ik wens jou veel sterkte en succes met je behandeling.
Ze heeft een 2-tal weken terug een goede beslissing genomen die toch moed vergde om het te doen, een maand in observatie voor een goede diagnose te stellen. Ze zegt zelf dat het mss borderline is, het kan ook ADHD zijn of totaal iets anders, ik weet het ook niet. Dat vind ik nog altijd zeer moedig en ben trots op haar dat ze die stap zelf heeft genomen. In het begin was het vooral pessimisme dat speelde bij haar, waarom zit ik hier, er is toch niks mis met mij, ik ben toch ni zoals die mensen(psychiatrische instelling waar ook zotten rondlopen en die confrontatie was voor haar beangstigend, maar ondertussen heeft ze ook wel door dat zij zo totaal niet is en dat ze daar zeker op haar plaats is en er wordt gericht gewerkt, waar ze haar twijfels bij had). Ik ben al zeer blij dat er gewerkt wordt met haar, het zal haar zeker verder helpen zaken duidelijk te maken en te kunnen plaatsen, ermee omgaan. Ze heeft ook veel vragen waar ik geen antwoord op heb, dan kunt er alleen maar zijn voor haar en een luisterend oor bieden, steun geven.
Ik heb ook al gelezen dat je het de rest van je leven meedraagt, maar dat het niet onmogelijk is om een relatie op te bouwen en zelfs kinderen te krijgen, met de ups en de downs, de stemmingswisselingen erbij, hoe je ermee omgaat kan veel bepalen, denk ik, een 24-jarige jongen. Zij is 23 jaar en het speelt op sinds haar 20ste levensjaar. Ze heeft ook al een aantal turbulente en stormachtige relaties achter de rug. Thuis is het een taboe wat zij meemaakt, ik zat er zelf bij toen ze(de mama) dat zei. Het zou ook in de familie zitten, de tante en de mémé hebben ook een last gehad met de psyche, ook dat hebben ze pas 3 weken geleden gezegd tegen haar, waar ik bij zat en zij viel helemaal uit de lucht; waarom vertelt gij mij dit nu pas? Dat kon ik ni geloven dat ze daar nu pas mee over de brug kwamen, gezien ze al langer aan het worstelen was, swat, ik wou dit evn vertellen.
Je zei dat je al een tijdje in behandeling bent, mag ik jou vragen hoelang, waar en hoe je wordt geholpen? Dan kan ik mijn inzichten misschien verrruimen. Ik ga hier ophouden of ik heb hier sebiet een boek bijeen geschreven!!
Ik wens jou nog veel succes, moed en kracht met je behandeling,
bedankt voor je antwoord
groetjes en vrede jens
|
|
|
|
Post by elisabet on May 19, 2007 7:40:43 GMT 1
hallo,
ook ik ben een vrouw met borderline persoonlijkheidsstoornis...
ergens hoop ik dat je als partner realiseerd dat niemand voor een stoornis als deze kiest. weleenswaar is het zo dat in stressperiodes de heftigheid een stuk groter en intenser is. zelf gebruik ik anti-depressiva en ga binnenkort in groepstherapie...
doch, ik ben een moeder van een zoontje van 5 -met hechtingsstoornis, 'helaas-, en een dochter van 6 maanden. heb een vaste realtie en woon ook samen met de vader.
ik functioneer sinds een jaar goed en ben zelfs gelukkig. toch ging er veel aan vooraf...
geduld en interesse van mijn parnter en af en toe de gelegenheid toch mijn frustratie te uiten hielpen hierbij.
ik raad een stel aan met iemand te gaan praten en met elkaar te praten, ookal ontaard het soms in heftige ruzie's... je liefde wordt sterker en uiteindelijk vind de storm zijn rust...
tis een zware dobber, maar overleven is mogelijk!
elisabet, sterkte....
|
|
noa
Nieuw Lid
Posts: 1
|
Post by noa on Jan 5, 2008 12:44:52 GMT 1
Ik wist niet dat deze ziekte bestond… ik vermoed dat de ex-vriendin (V) van mijn vriend (S) borderline patiënte is. De verschijnselen beschreven op uw website, komen overeen met wat ik ervaar en hoor van wat mijn vriend.
Hun relatie stopte in eind 2006. Hij heeft een periode gerouwd, nagedacht en uiteindelijk de beslissing genomen om de knoop door te hakken, en zo zijn we een relatie begonnen.
Maar de situatie van zijn ex, maakt onze relatie kapot. Wanneer V een vriend heeft, wil ze afstand nemen van S, duwt ze hem weg, wil ze hem niet meer zien, maar wanneer het slecht met haar gaat, is S de enige uitlaatklep, dan eist ze volledig zijn aandacht en energie op. Stilaan gaat S eraan ten onder, omdat hij een schuldgevoel heeft tegenover haar, omdat hij denkt dat hij de enige persoon is die er wil en kan zijn voor haar. Zijn overbezorgdheid, zijn directe klaarstaan voor haar, zie ik niet als een bedreiging voor onze relatie maar zeker niet als een oplossing voor haar situatie. Ik zie zijn hulp en aandacht eerder als drugs voor haar verslaving en niet als een genezing, volgens mij moet ze leren afkicken. Dit is slechts mijn mening en inzicht. Het maakt me kapot om haar te zien lijden maar vooral om mijn vriend te zien lijden omdat hij dit niet verdient, hij zet ook onze relatie op het spel om er oneindig voor haar te zijn… ze eist zijn aandacht op in alle opzichten. Ik wil met de beste wil van de wereld geloven dat ze nu denkt dat ze bi of lesbisch is, maar ik vrees dat dit slechts een excuus is om zijn aandacht verder op te eisen… zij wil de controle over de situatie, zij wil de leiding over zijn leven overnemen terwijl ze haar last op hem overdraagt…
Ik voel me machteloos, uitgeput en mentaal moe… ik wil hen helpen, maar mijn hulp en raad wordt eerder bekeken als jaloezie dan als gezond verstand. Op termijn wordt haar gedrag en zijn hulp een vast patroon… en sterft ook mijn gezond verstand. Ik ga eraan kapot, want ook ik word wisselvallig in mijn humeur, er gaat geen moment voorbij waar ik niet huil.
Het komt via een gesprek met mijn arts, dat ik aan “borderline” kom.
Ik weet me geen raad, ik voel me zo machteloos en zou niets liever hebben dan dat het beter met haar gaat, en dat mijn vriend deze crisis ten boven komt. Zijn hulp, machteloosheid en schuldgevoel tov haar, geeft hem het gevoel dat hij zich waardeloos begint te voelen, hij belandt stilaan in een depressie… hij verliest zijn eigenwaarde,… Hij sluit zich nu ook zodanig op dat hij zelfs niet meer wil praten, hij heeft geen nood aan praten, noch naar het zoeken van een oplossing om zich beter en gelukkiger te voelen. Hij geeft zich totaal over aan haar, neemt haar in vertrouwen en vertelt haar zijn diepste gevoelens… voor hem vormt dit een gevaar, omdat zij inspeelt op zijn zwakte, om zich aan hem vast te klampen en zijn leven te verwoesten… ik kan het niet meer verder zo laten gebeuren maar weet niet wat ik kan doen. Hij wilt ook geen professionele hulp…
Wat kan ik doen? Kan u me raad geven om uit deze situatie te komen?
Alvast bedankt
|
|
|
|
Post by Wat Nu? on Jan 8, 2008 15:28:28 GMT 1
Alleen professionele hulp kan enig soelaas bieden. Het is onbegonnen werk om er "zelf" iets aan te doen. Zelfs voor een professioneel is het uiterst moeilijk!
|
|
|
|
Post by zus on Jan 18, 2008 20:42:04 GMT 1
Iemand enig idee hoe je een borderliner kan overtuigen zich te laten behandelen ? Het gaat hier om mijn broer (35), hij maakt onze ouders het leven zuur. Hij is er zich zelfs niet van bewust dat hij een gedragsstoornis heeft, vrezen wij.
|
|
|
|
Post by izejuhiq on Apr 15, 2019 19:10:25 GMT 1
|
|
|
|
Post by ogowopupuro on Apr 15, 2019 21:47:30 GMT 1
|
|
|
|
Post by StevAropay on Aug 14, 2019 15:30:02 GMT 1
Acquisto Levitra Italiano Viagra Pas Cher Au Canada <a href=http://crdrugs.com>cialis</a> Will Cephalexin Heal Tooth Infection Funciona Propecia Prospecto De Propecia
|
|
|
|
Post by StevAropay on Aug 16, 2019 6:42:50 GMT 1
Cialis Viagra Levitra Vergleich <a href=http://addrall.com>orlistat without prescription</a> Pediatric Amoxicillin
|
|
|
|
Post by MatIncamn on Aug 22, 2019 3:30:43 GMT 1
Buying Cheap Propecia <a href=http://allngos.com></a> Orlistat Fast Delivery
|
|
