wat kan ik doen?

[Greetje Vercouteren]

@ administrator. Wel heel bijzonder dat borderline pas vanaf 18 jr is. Op je 17 en 364 dagen ben je dat nog niet. Heb ooit een reportage op canvas gezien waar kinderen in Amerika reeds op jonge leeftijd die diagnose kregen en aangepaste medicatie.

Onze dochter is 14 en duidelijk een borderliner of hechtingsgestoord what's in a name.

Ivm de laatste opmerking school. Ook hier een groot vraagteken hoe het verder moet. Onze dochter is normaal begaafd, maar lage frustratiedrempel en spanningsboog van 10 min maken dat studeren voor haar een hel is. 8 tekorten op rapport geeft weinig zin om verder te doen. Ze zit nu is een technische en kan dat met haar verstand zeker aan. De weg tot haar 18 jaar lijkt mij nog ver. De verleidingen om te ontsporen groot. Heel kort volgen is de boodschap, vrees ik.

[Greetje Vercouteren]

Nog ivm laatste post van 7/11.

Wij hebben via een verslag van een kinderspychiater een nummer van het Vlaams fonds gekregen. Dit geeft haar de mogelijkheid om zorghulp te krijgen en uit de sector van de bijzondere jeugdzorg te blijven.

De diagnose is er gekomen na jaaaaaaaaren volhouden dat er wel degelijk een probleem is met haar en dat het geen anekdotes zijn die in elk gezin voorkomen met elk doorsnee kind. Feit dat er nog 3 kinderen volgen met wel hun doorsnee ruzietjes en leugentjes om bestwil, helpt om de zorgsector te overtuigen dat het probleem bij haar op een ander niveau ligt.

[anoniem]

Hallo Greetje

Het is inderdaad heel frustrerend om te weten dat ze met hun mogelijkheden het normaal onderwijs aankunnen. En heel moeilijk om directie en leerkrachten hiervan te overtuigen. In iedere school krijgen wij het advies om naar buitengewoon onderwijs over te stappen. Vorig jaar met Kerst had hij een perfect rapport. En in juni terug 8 tekorten...

Je zegt dat uw dochter zorghulp krijgt, wat bedoel je daar dan concreet mee? Wat houdt deze hulp in?

Zijn er ouders die ook thuisbegeleiding krijgen? En door welke organisatie werd dit dan geregelgd?

Groetjes

[peet]

mijn dochter is nu 17. Ben al 3 jaar bezig met veel problemen met haar. Ze kan goed leren maar haalt haar middelbare school niet. Ze liegt, manipuleert, dreigt, vernederd, scheldt. En wil dan getroost worden door mij.
Ik ben gescheiden en heb een vriend, die zij niet tolereert, dat moet maar als zij niet meer bij mj woont, zegt ze dan, want hij pakt mij van haar af.
Ik heb hulp gezocht, maar zij beweert dat zij niets mankeert, het is onze schuld, van haar zus, mijn ex, mij en mijn vriend, we sluiten haar met opzet buiten.
Ik zie hoe ze haar leven verknald, geen opleiding, nergens moeite voor doen, vermoedde zwangerschap op haar 15de, waarbij ze het kind wilde als het van de "goede" partner was en niet van één van de anderen. Het doet mij als moeder ontzettend veel pijn, ik probeerde zoveel, maar zij beweert dat ik geen moeder voor haar ben. Ze is nu een grens overgegaan. Ik ben bang dat ik niet meer van haar kan houden. Ik weet niet meer wat ik kan doen.

[mian]

had een hele mail geschreven over mijn dochter van 29, kan het niet opnieuw herhalen, maar heel gelijkend met het verhaal van de eerste moeder die schreef in 2006... maar dan nog erger.... k vroeg me af of die groep die eenmaal per maand samenkomt nog steeds bestaat? en indien ja, waar komt die groep samen
liefs voor allen
mian

[Wat Nu?]

De groep die een maal per maand samenkomst bestaat nog steeds.
Neem contact op via [e-mail]

[manon]

hallo lieve allemaal,
ik ben dus ook een mamma maar van een zoon van 21,bij hem is ook bordeline geconstateerd en schreeuwt bij mij om hulp,door instanties voelt hij zich in de steek gelaten en wil hier ook niet meer heen, hij voelt zich heel vaak super rot en heeft dan enorme buien en wil de boel slopen heeft ook al eens zijn eigen hand stuk geslagen op de muur,ik voel me dan heel onmachtig en heb inmense melij met hem,ik herken jullie verhalen maar daarentegen is hij geen wegloper en liegt ook niet om de dingen,maar tijden zulke buien wil hij zichzelf iets aan doen en wil liever niet meer leven,en uiterraard ben ik dan de schuldige want ik heb em opgevoed, hij kan in zo een bui enorm tegen mij tekeer gaan maar ik weet dat hij dit niet zelf is en laat em dan maar even uitrazen en meestal na een uurtje gaat het wel weer en komt hij tot zinnen,ik zou zo heel graag willen weten wat ik als moeder wel of juist niet moet doen op zulke momenten en ook buiten die momenten,medicatie werd hij helemaal gek van en zijn psyg adviseerde hem dan ook om eens een joint te roken en dat helpt hem goed hij komt dan tot rust en kan weer helder denken, maar om erger te voorkomen zou ik heeeel graag wat tips ontvangen hoe ik dit in godsnaam moet handelen want als moeder valt het echt niet mee merk ik nu, en er zijn momenten dat ik het even helemaal niet meer zie zitten en hem eruit wil gooien,maar ik weet dat een vertrouwens persoon zo enorm belangrijk voor ze is dus dat doe ik liever niet ik ben de enige die hij vertrouwd, ik zou heel graag in contact komen met mensen die dit ook ervaren en ook met mensen die zelf bordeliner hebben of hebben gehad. ik hoop dat we elkaar kunnen helpen onze kinderen een beter bestaan te geven en uiterraard onszelf.

lieve groetjes manon

[Lily Rose]

Hey, bezorgde ouders.
Misschien dat dit niet ontzettend veel helpt, maar het zou wel kunnen helpen meer inzicht te verkrijgen in de aandoening van 'borderline'. Ik kom hier heel toevallig op en las dat jullie nogal wat problemen hebben met (voornamelijk) dochters en zonen die te kampen hebben met dit probleem. Ikzelf heb ook de diagnose borderline gekregen. Het is niet zo dat het op te lossen is. Er is geen magische toverspreuk die er voor zorgt dat het weggaat (anders had ik die ook al gebruikt). En vaak is er zelfs door praten heel moeilijk door te breken. Zoals je hoort, zit ik nu in 'een goede dag'. Eéntje waarbij ik niet het gevoel heb dat ik de stoppen verlies. En ja, ik heb ook al zaken gedaan waar ik spijt van heb in slechtere buien, drugs, alcohol. Die impulsiviteit en chaos die me vaak tot het uiterste drijft. Maar het gaat al beter dan een paar jaar geleden, gelukkig.
Ik heb een tamelijk ernstige vorm. Stemmingswisselingen, het gevoel dat ik soms in een film zit, zelfverminking, ook het niet kunnen aangaan van relaties,... Het is niet makkelijk samen te leven met iemand die borderline heeft, maar het is ook niet makkelijk het zelf te hebben. Soms geeft men hier de indruk dat je al het gedrag dat je stelt in handen hebt. Dit is niet het geval, ik heb mezelf soms niet meer onder controle. Leugens vertel ik ook, tot groot verdriet van mijn moeder. Het is niet zo dat je volledig niet meer weet wat je doet, maar je verliest de grip wel. En dat is frustrerend.
Probeer te praten met je kinderen, dat is echt belangrijk. Want borderline heeft vaak een achterliggende oorzaak. Ikzelf ben misbruikt geweest in mijn kinderjaren. En ja, het is moeilijk door te dringen. Ook bij mij is het moeilijk. Probeer het te doen op een goede dag, ééntje waarop vrolijkheid overheerst. Ikzelf kan ook snel overschakelen in negativiteit. Dus wel oppassen. Ik ga naar een psychologe, en het is sindsdien echt wel verbeterd.
Ik hoop gewoon dat ik me op een dag ook 'normaal' kan voelen, en niet meer moet afwachten wat voor dag het wordt.
En ik hoop ook dat jullie hier toch iets aan gehad hebben.

[Chrisje]

Hallo,
Ik heb een dochter van 14 jaar.ze leeft precies in twee werelden.kan heel moeilijk met meisjes omgaan.verteld constant verhalen die niet waar zijn.(ze verteld dat haar vader die ondertussen overleden is van 2009 haar misbruikt heeft vroeger,dat ze fotoshoots doet,dat ze danslessen volgt in Brussel,vorig jaar heb ik bijna ruzie gehad in de familie voor iets wat ze verteld heeft wat ook niet waar was.)het probleem is dat ze dat zelf allemaal gelooft.ze krast haar eigen op haar armen.maandag heeft ze nog verteld dat ik haar buiten gegooid hebt.ze gaat ook al vijf jaar naar een psychologe maar dat helpt niet.heeft ook moeilijk op school zoals wiskunde , Nederlands,enz.

Zou zij ook een vorm van borderline kunnen hebben?

ik ben in het moment echt radeloos en weet niet goed waar ik moet beginnen.

Groetjes een radeloze moeder

[anoniem]

Ik heb een zoon met hetzelfde gedrag; manipuleren, verslavingsgevoelig, geen inlevingsvermogen, impulsief, destructief, zorgt erg slecht voor zichzelf, geen interesse in anderen. Hoor hem alleen als hij geld nodig heeft. Na een scheiding toen hij 4 jaar was is hij bij mij gebleven, toen hij 15 jaar was is hij weggelopen naar zijn vader. Zijn gedrag was toen al zo extreem dat hij thuis niet meer te houden was. Na 2 jaar geen contact gehad te hebben, nam hij contact op vanuit de gevangenis. Mn hart brak en ik ben op bezoek gegaan. Bij zijn vader mocht hij alles; drinken, blowen, coke gebruiken. Maar toen hij daar ook niet meer te hanteren was is hij het huis uit gegooid en kwam hij in de cel terecht.. Mijn huidige partner heeft hem een baan bezorgd, en samen hebben we een huisje geregeld zodat hij en z,n. vriendin ( ook een verhaal apart, uit een gebroken gezin vol ellende!)Nu, na 7 jaar ellende, vallen en opstaan, moeizaam contact, schulden op schulden bouwend, vuil en afgeleefd huishouden en wij duizenden euro, s armer is mevrouw zwanger.. Ik kan hier helaas echt niet blij mee zijn, Dat stel samen...het gedrag van mijn zoon , iedere keer weer die ellende, ik maak me ernstig zorgen over het kind wat daar moet gaan opgroeien. Ik ben de laatste jaren leeggezogen, het kost zoveel negatieve energie.. En zn vriendin heeft ook geen goede invloed op hem gehad de afgelopen jaren. Ik en mijn man zijn in de 7 jaar dat zij er zitten nog nooit uitgenodigd om eens te komen eten, of voor een kop koffie. Ze hebben we zo vaak voor de deur laten staan dan ik nog geen eens meer behoefte heb om er heen te gaan. Mijn zoon spreekt met 2 monden, tegen zijn vriendin verteld hij andere dingen dan tegen mij. Ik begrijp het niet. Misschien ook borderline??

[Mr James Carr]

Wij wensen uit te geven lening aan wie dat ooit heeft behoefte aan een lening tegen lage rente van 2% die we geven lening uit het minimum van 10.000,00 euro aan het maximum van 5 miljoen dollar, pond, euro. Indien u interesse hebt, Neem contact met ons op via e-mail: [e-mail]

[Sleepless]

Test

[Sleepless]

Pfffhhhhh...wat een herkenning in voorgaande verhalen. Mijn vriend zijn dochter is 23, staat op ons adres ingeschreven maar is hier nooit. Alleen met financiële problemen zijn wij goed. En dat ze leugens over ons verteld vergeet ze dan even.

Ik vraag me af of er niet een instantie bestaat die haar een adres kunnen geven en financiële begeleiding. Waar mag je als ouders je grenzen trekken?

Want wij dreigen er financieel aan onderdoor te gaan. Wij moeten ieder dubbeltje omdraaien en komen straks in de problemen omdat we haar financiële puinzooi aan het ordenen zijn.
Ze heeft wel therapie via het GGZ . Maar ondanks dat zie ik het somber in, het is net een vicieuze cirkel.

[lena]

Toen ik toevallig op deze site kwam en jullie getuigenissen las kreeg ik een krop in de keel en tranen in mijn ogen omdat dit ook voor mij zo herkenbaar is..
Mijn jongste dochter ( van 5 kinderen ) is nu 22 en heeft ook de diagnose gekregen dat ze borderline heeft, voor mij was het ergens een opluchting omdat ik ook al vanaf haar puberteit wist dat er iets " mis " was/is met haar maar ik werd niet gehoord, ook niet door hulpverleners..Alle symptomen/kenmerken had/heeft ze..
Vorig jaar is ze bevallen van een zoontje, die bewust verwekt was in een zoveelste turbulente, onstabiele, agressieve relatie.Toen ze vijf maanden zwanger was hebben we haar toch kunnen overtuigen om bij die partner weg te gaan nadat hij haar weer geslagen en zelfs in haar buik geschopt had.Hij wou niks meer te maken hebben met haar of het kind, wat wij niet erg vonden/vinden want hij is de naam vader niet waardig. Wij hoopten dat, nu ze toch een grote verantwoordelijk droeg, ze een " knop " zou omkeren en een normaal leven zou gaan leiden. Al die tijd heeft ze bij ons gewoond, ik heb haar zwangerschap mee opgevolgd, was bij de geboorte van mijn kleinzoon, ik heb hem dus van dag één elke dag meegemaakt, mijn dochter bijgestaan bij de verzorging als het nodig bleek. De eerste maanden waren nog ok maar algauw verviel ze terug in haar oude gewoonten, het werd zo erg dat ik het hoederecht over mijn kleinzoontje kreeg toegewezen daar hij niet meer veilig was bij haar, het waren hectische, stresserende eindejaarsweken. Sinds bijna 4 weken heeft ze zich laten opnemen in een psychiatrische instelling waar ze sinds kort dus te horen kreeg dat ze borderline heeft...ze wil er echt voor gaan, vooral voor haar zoontje en samen met haar papa, broers en zus zullen wij haar blijven steunen al beseffen we dat we nog een hele lange weg te gaan hebben...wat ik hier nog aan wil toevoegen is dat, moest ze mijn enige kind geweest zijn ik sterk aan mezelf getwijfeld zou hebben, mezelf de schuld gegeven dat ik haar " verkeerd " heb opgevoed, maar mijn 4 andere kinderen zijn evenwichtige, toffe volwassenen geworden die met hun beide voeten gezond en gelukkig in het leven staan, dus nee, schuldig voel ik mij helemaal niet...

[Butterfly]

Goedenavond .ik herken deze verhalen zo goed .ik vermoed dat mijn dochter van 32 onder een Hechtingsstoornis. Na haar geboorte ben ik in een psychose terechtgekomen en voor 12 weken opgenomen in een psycho sociaal centrum .zij was toen pas 9 maanden oud en ik vermoed dat zij niet goed heeft kunnen hechten , op de kleuter school kon zij niet goed meekomen want zij was onhandelbaar thuis en kon geen
Aansluiting vinden bij klasgenootjes . Diagnose ADHD gediagnosteerd .medicatie geslikt en op eigen houtje gestopt met medicatie .zij verwijt ons haar ouders dat zij is mishandeld , zij heeft 2broers en altijd dominant en betweterig naar beiden in omgang .zo verdrietig word ik daar van .wat kan ik doen om mijzf de beschermen tegen haar manipulatief en bereikte de houding naa ons hele gezin ? HELP !! Ik gun haar zo gras een leuk leven net als mijn 2zonen .